Πρώτη Αυγούστου τζ’ αφτέννω τάχα δεύτερη ψιλή· μιλώ σου βάλω πόιντ ζίρο θρι [εν θέμα γούστου] Αφού με πιάννει ήντα να την καταϊσσιεύκω; Έτο εν μια προσπάθεια τα badtrips να αποφεύκω τζιαι ξεφεύκω Εν ώρα μου να φεύκω: που καταστάσεις που μου τρώσιν το στομάσσι τζιαι φορτώνουσιν στη ράσσιη ένα βάρος που εν σηκώννω τζιαι εν να στρέψω [όοοοοι ρε, αστειεύκω] Η ώρα εν εφτά, εν έχω λεφτά: οι εξόδοι μου εν προς το σαλόνι για να βάλω θκυο ποτά τζιαι πίννω μια γουλιά τζιαι θωρώ την ώρα τζιαι αγχώνουμε μα εξήασα: εν έχω δουλειά -χα, ήντα καλά!- που ούλλα εν σκατά μα εν πειράζει: βολεύκουμε, αφήνουμε τζιαι παραδίνουμε· το σκοτάδι θωρεί με τζιαι κάμνει χάζι Δώστε μου ζωή σε όποια μορφή τζιαι αν την παρέχετε εντάξει; -τζιαι βάρτε μου τα πράματα σε τάξη- Ο θάνατος έρκετε σε δόσεις με ενδοφλέβια [τζιαι αν κάποτε εν γλυτζής, εν με στέβια] Φέρτε μου ψωμί, το ποτό να ρουφήσει: πόψε εν γλιτώνουμεν την πλύση το κοκτέιλ αποδείχτηκε γαμήσι Καλημέρα παπά · κάμε μου φραπέ [sorry, απλώς εν σόννω, εν το λέω με τουπέ] Θυμάσαι που είσσιες δει τα cuts τζι’ είπες μου αστειεύκοντας ότι εν μ’ αγαπά η κάττα μου; Χα, «εγώ τα έκαμα» τζι’ απόρησες γιατί -επειδή εν μ’ αγαπά η κάττα μου!- [γαμώ τη ράτσα μου…] Έφυεν η φάτσα μου φέρτε την να την βάψω· δως μου το μολύβι σου αγάπη: με αποτέλεσμα το κλάμα μου να ρέσσει που τζιαμέ τζιαι στο τέλος να θεωρείται μαύρο δάκρυ Ντάξει; Μωρό μου ούλλα καλά; Ήπιες το χαππούι σου, επήες στη δουλειά; Όξα πάλε επκιάν σε τζιείνοι οι θκιάολοι οι μαύροι; [εκάμαν σε ποζαύλι…] Θέλεις να χωρίσουμε; Άκουσα καλά; -στα ανάθεμα να πάεις, στο μουννί μου- Εγώ εν θα με χώριζα ποττέ μου για να ξέρεις [γιατί actually εν θα τα ‘πιαννα ποττέ μαζί μου] Ρε καθηγητή μου έλα να με πιάεις για γυρό· πάμε στο saint Raphael που έχουμε τζιαιρό; -αρέσκει μου τη θάλασσα να παρατηρώ!- τζιαι τον ψυχολόγο μου πλέον λαλώ τον bro τζιαι μπαίνω στο γραφείο του μαζί με το εσπρέσο· λαλώ του πως: τες νύχτες άμα φκαίννω πιάννει με το bipolar τζιαι σαν είμαι μια χαρά βουρώ να φύω -θέλω να πάω έσσω!- τζιαι στρέφουμε έσσω · είμαι εσσωστρεφής Μωρό μου είσαι σίουρη πως ήθελες να φύεις; -ότι σου λαλώ μεν το παίρνεις τοις μετρητοίς- [εν να σε περιμένω να φανείς…] Μάμμα επαράγγειλα σουβλάκια, τσίμπα μα μεν με νευριάσεις τζιαι εν να τα κάμω λίμπα [άμα νευριάζω ακκάνω σαν τον Σίμπα] αν έθελες χαμόγελα ας εγεννούσες λίμπρα Χαχ, θωρώ με στον καθρέφτη · ποτινάσσουμε τζιαι νομίζω νεκατσιώ με γιατί μοιάζουμε Τριβιτζιάζουμε τζιαι πάω πάσο· ενηξέρω τον πελλό θέλω να του συστηθώ τζιαι να τον νιώσω τζιαι αν θέλω να του μοιάσω: εν επειδή ως πριν λλίο εγούσταρα να τον σκοτώσω [χαχ, κάμνω το τόσο – τόοσο] ντάξει, λαλώ υπερβολές έπιαν σε ο καϊλές; Κρύψε, εν να περάσουμε τζι' εν να 'ρτουσιν ξανά μέρες καλές -πάντως όσες ήρταν ως τωρά εν μετρημένες- αλησμόνητες μα τζιαι καταραμένες οικείες - ξένες: διούν ελπίδα μα εν ήδη ματαιωμένες οι εικόνες τους εν λλίον αφηρημένες [σαν εμένα · σαν την τέχνη μου] γαλήνεψε Ελένη μου… Ίσως έρτουσιν καλλύτερες ημέρες ίσως έρτουσιν, τουλάχιστον ημέρες [ίσως φτάσουν σε αριθμό τζιαι τες καλές] καλημέρες!

Μπήκα και βρήκα το διαμέρισμα μπουρδέλο· να λείπουν τα μισά κι όσα είχαν μείνει: άνω - κάτω -συγγνώμη κύριε μπάτσε μου, μου κλέψανε τη φούντα!- [μήπως θα είχες λίγη να τη βγάλω ως παρακάτω;] Δεν πάω πιο κάτω: άγγιξα τον πάτο και μ’ αρέσει· πέθανα για λίγο πάλι, πήγα κάπου βρήκα τη γιαγιά που έμελλε να μην με καταλάβει Ματαιότης ματαιοτήτων τα πάντα ματαιότης: ακόμα κι αν την βρω σε ένα άλλο κόσμο δεν θα με αναγνωρίσει ή μήπως να 'φταιγε που δεν είχε συνηθίσει να φοράω eyeliner; Αν και τώρα που το σκέφτομαι: δεν έφταιγε η μπογιά ούτε η γιαγιά ξεκάθαρα θα φταίει το ότι ξεχνούσε γενικά· γιατί η κακομοίρα πέθανε από aldsheimer Μην έρχεσαι κοντά, με τρομάζεις· προτιμώ να σε ερωτεύομαι εγώ: να υπάρχεις στο μυαλό μου και μορφές συνέχεια να αλλάζεις να μου χαρίζεις ένα θάνατο αργό Με πήγανε μεσάνυχτα για κλάμπινγκ [νιώθω να καταρρέω, θέλω να σε δω…] Μα δεν γαμιέται, έτσι κι αλλιώς: μου μοιάζουμε όλοι σαν γερόντια την βγάζουμε με νύχια και με δόντια Έψαχνα ελπίδα, κίνητρα μα βρήκα ντρόγκια: μου τα ‘δωσε μια τύπισσα που σου ‘μοιαζε σαν κόπια και λέω να της την πέσω, κάπως να παραμυθιαστώ Μου λες «άντε γαμήσου» · θα το κάνω [το ζήτησες εσύ κι αυτό αρκεί] Το θέμα είναι πως: με αυτές που το 'κανα δεν ένιωσα κι εσύ που 'χω νιώσει δεν ήσουνα ποτέ εκεί Προσπαθώ, μα δεν κατάφερα ποτέ μου να δεθώ [ίσως να είναι τραύμα από το ψυχικό μου νόσημα] γι' αυτό μην απορήσεις που αν με φτύσεις θα χαθώ: συγγνώμη μωρό μου, δεν λειτουργώ σαν γραμματόσημα Δώστε μου να κάνω ότι κι αν είναι να με λιώσει μα κλείστε σας παρακαλώ για λίγο αυτή την άθλια μουσική και πείτε της να ‘ρθει για να με σώσει, μα αρχίδια… -άσε μου μωρό μου στο μπουκάλι λίγο MD!- Μπήκα τα μεσάνυχτα στο σπίτι μου κομμάτια και λέω να την πιω, κάτι να γράψω μα δεν είμαι για δουλειά, είμαι για ξάπλα: βάλτε μια σειρά και παραγγείλτε μου μια βάφλα [και με το eyeliner τα βάφω όλα μαύρα] ποντάρω στο κενό και το πρωί με βρίσκουν ζάντα πάντα: οι δαίμονες θα κάνουν τα κουμάντα -τσέκαρε αν έχω λίγο χόρτο μες στη τσάντα!- [θα κάτσω να γράψω τελικά…] Ακυρώστε το ντελίβερι, έτσι κι αλλιώς αργεί κι αν απορεί η μάνα μου που μέρες δεν το σήκωσα· να της πείτε: έχει φύγει το παιδί Τα τραγούδια που σου γράφω λένε ψέματα· χρόνια τώρα κάνω όλο προσπάθειες να νιώσω Η ελπίδα μου δεν έχει αποθέματα κι ούτε που ξέρω πως στο διάολο να γλιτώσω Κι ο χρόνος κυλά κι εσύ δεν είσαι καλά δεν μιλάμε συχνά, όμως μιλάμε πυκνά Ας είναι… θα πιω να ξεχαστώ, δεν γαμιέται πίνω από τις μία κι είναι πέντε Αρκεί που αύριο ο ήλιος θα ανατείλει πάλι έχω κάνει κεφάλι μα να πεθάνω δεν φοβάμαι· στο κάτω – κάτω, πότε κατάφερα να ζήσω όταν με την απουσία σου ξυπνάω και κοιμάμαι; Αυτό που μου είπανε ζωή είναι ένας θάνατος μην στέλνεις να ρωτήσεις τι έχω πιει Ρώτα με απλώς που βρίσκομαι αυτό το βράδυ κι έλα λίγο να σε δω και να πεθάνουμε μαζί

Μετράμε τις μέρες μας αντίστροφα και να 'μαι: να παίζω με περίστροφα· αφήνομαι και μπαίνω απερίσκεπτα σε πίστες με ανθρωπάκια δύστροπα γλυκιά μου [κάνε μια τζούρα στην υγειά μου] χόρεψε μαζί μου και χαρά μου να σε βλέπω να λυγίζεις με τα χέρια σου να αγγίζεις την καρδιά μου κάνε με να λιώσω, να παγώσω να ξεχάσω κάποια από τα πολλά προβλήματα μου και να μου Έλα λίγο πιο κοντά μου άγγιξε το σώμα, τα μαλλιά μου πάγωσε τον χρόνο για να κλείσουμε μια τρύπα στο κενό που ‘χει φωλιάσει στην καρδιά μου -απόψε μωρά μου- είναι όλα τόσο υπέροχα και κάπως ξεγελάω τα κενά μου και έχει πλάκα και παίρνω κάποιο βλάκα και του λέω «άντε γαμήσου ρε μαλάκα» Κοίταξε τα φώτα συγγνώμη που' χα φύγει τις προάλλες και με πέρασες για κότα: ήμουνα ανίκανος να μείνω να δεθώ και να δωθώ [είμαι λιώμα] άσε με να γείρω σε ένα σώμα Κέρνα με απ' τα χείλη σου ποτό -έλα μόνο απόψε, θα σωθώ- αν μου το επιτρέψεις Πήραν υλική μορφή οι σκέψεις μα μην περιμένεις και πολλά [δεν είμαι πολύ καλά] Έλα να γιορτάσουμε την απομυθοποίηση με ποίηση [κύηση] κι ότι άλλο προκύψει -έλα να χορέψεις με τη θλίψη- να γίνουμε σκατά από τους μπάφους κι απ' τα ξύδια λίγο tipsy και κώλος Στα μάτια σου χωράει ο κόσμος όλος· στα μάτια σου χωράει ο κάθε πόλος: η λύπη κι η χαρά, αναλόγως [πίσω απ' τα πάντα είσαι ο λόγος] γίνε λίγο αδύναμη Δώσε μου μια πίστη δυνατή και κινητήριο μαρτύριο, μυστήριο Δώσε όσα μου 'ταξες εκείνο το πρωί στο κοιμητήριο που είδαμε το θάνατο κατάματα και νιώσαμε πως ζούμε· κι άσε τους ηλίθιους να λένε δεν ακούμε [μονάχα ένα άγγιγμα αρκεί και την ακούμε] Έλα να τη βρούμε μην ρωτάς το που θα βγει το σιχαίνομαι αφέσου και θα δούμε Έλα λίγο πιο κοντά μου άγγιξε το σώμα, τα μαλλιά μου πάγωσε τον χρόνο για να κλείσουμε μια τρύπα στο κενό που' χει φωλιάσει στην καρδιά μου -απόψε γλυκιά μου- είναι όλα τόσο υπέροχα και κάπως ξεγελάω τα κενά μου και σ’ αγγίζω τη νύχτα σου χαρίζω κάνε με να νιώσω πως αξίζω Νιώθω το άγγιγμα σου [θηλή μαστού – θηλαία] σαν πέφτει η αυλαία: δένομαι στη θηλιά σου Αφήνομαι και κρίνομαι εκκρίνομαι στο σώμα σου θάβομαι μες στο χώμα σου και λιώνω Απόψε θα ‘θελα εσένα μόνο στο κρεβάτι μου γυμνή [μπορεί και να μην είσαι αληθινή] -σκάσε, μη μιλάς- με ένα βλέμμα με μεθάς δώσε μου να νιώσω το φιλί σκότωσε την κάθε απειλή έλα να τη βρούμε ως την αυγή κανείς δεν εγγυάται που θα βγει -οπόταν σκάσε- [αγάπη μου αφέσου, μη φοβάσαι…] Ζήσε μια νύχτα που θα’ ναι η τελευταία· το εννοώ: δεν χαρίζει κάποια άλλη το κενό πάνω στο κορμί σου το γυμνό ψάχνω μια αφορμή για να γλιτώσω [βοήθα με να νιώσω] πάνω στο κορμί σου το γυμνό ψάχνω μια αφορμή για να γλιτώσω -βοήθα με να νιώσω-

Αν έπρεπε να επιλέξω με το πιστόλι στον κρόταφο το να μείνω αιώνιος ή να πεθάνω τώρα: απλώς θα χρησιμοποιούσα το πιστόλι Μα ο θάνατος δεν χάνεται· και λέω να ζήσω λίγο ακόμα μιας και θα είναι πάντα εκεί [κι εσύ δεν είσαι] Εντωμεταξύ δεν υπάρχει θάνατος άρα εν τέλει είμαι αιώνιος -όπως η σκέψη κι η μορφή σου- που αιωνίως θα με αρνείται σε μοιραίες διαστάσεις των καταστάσεων Φοβάμαι την έκθεση, μα κάνω τέχνη κι άμα δεν κάνω τέχνη φοβάμαι εμένα· και τις σκέψεις που με εκβιάζουν πως αν δεν εκφραστούν, θα με φάνε Αν με γνωρίσετε δεν θα έχω τίποτα να κρύψω κι ούτε τίποτα να φοβάμαι: γιατί δεν θα έχω τίποτα να χάσω Δεν φοβάμαι να εκτεθώ· φοβάμαι να εκτεθώ και να μην με αγκαλιάσετε Δεν φοβάμαι να ερωτευτώ· φοβάμαι να ερωτευτώ πριν καταφέρω να με αγαπήσω [κι έτσι να αδυνατώ να αγαπήσω κι εσένα] Η τέχνη λέει ψέματα για να πει την αλήθεια: θυσιάζει το όλον για το μερικό Δεν έχω γράψει ούτε στίχο για σένα παρά μόνο για τις μορφές που παίρνεις ανά διαστήματα Σου είπα πως θέλω να σε γνωρίσω -μαλακίες- Χρειάζομαι απλώς έμπνευση: μορφές που θα γεννιούνται και θα πεθαίνουν σε τρία λεπτά· όσο διαρκεί ένα στιχουργικό μου παραλήρημα Τα γραπτά μένουν αιώνια και θέλω να σ’ αρέσουν κι αφού φύγουμε· γιατί αν δεν πεθάνουμε μαζί δεν έχει νόημα να ζούμε χωριστά Τείνουμε να ερωτευόμαστε ότι δεν μας είναι δεδομένο και το μόνο που αντιλαμβανόμαστε ως ολοκληρωτικά δεδομένο είναι η ζωή -θα έπρεπε να ήταν ο μεγαλύτερος μας έρωτας- Απορώ πως ερωτευτήκαμε το τέλος που είναι ακόμα πιο δεδομένο [μάλλον επειδή του μοιάζει η ζωή] Θέλω να ξεφύγω από την φυλακή μου: ο θάνατος θα ήταν μια λύση· μα ίσως με συλλάβουν για φόνο εκ προμελέτης μιας και μου είμαι ξένος Δεν ξαναπαίρνω ψυχοφάρμακα: την τελευταία φορά μου τα δώσανε γιατί είχα αυτοκτονικούς ιδεασμούς -το μόνο που κατάφεραν ήταν να τους αυξήσουν- με βύθισαν στην ιδέα του να καταπιώ το πακέτο ολόκληρο [μάλλον θα ξαναπάρω ψυχοφάρμακα]

Μου έχει μείνει ένα ηρεμιστικό κι αφού πια δεν κοιμάμαι ας το πιω έστω τη σκέψη σου να σβήσω Εκτός κι αν καταπιώ ένα ολοκαίνουριο πακέτο· σίγουρα θα ξεραθώ [με διαφορά ότι ποτέ δεν θα ξυπνήσω] Κάνω πίσω, να σε αφήσω να μπορέσεις να μου δώσεις όσα δεν έχω τολμήσει να ζητήσω ποτέ Φτιάξε μου ένα καφέ κι άσε με ήσυχο, ανήσυχο να σου γράφω κάνα δίστιχο και να τρέμω στην ιδέα του να μην σε ξαναδώ μένω εδώ, όσο και να κάνεις πίσω: τους θανάτους σου μήπως και συνηθίσω και σ’ αφήσω να υπάρχεις δίχως να απαιτώ καθόλου να ξανάρθεις· να εισβάλεις στο μυαλό μου μωρό μου για το καλό μου και να με γεμίζεις φως, όταν γίνομαι μικρός και θέλω μόνο να σε βρίσω Θα σε κρύψω κάπου εκεί όπου κανείς δεν θα μπορέσει να σε βρει και να σε βλάψει· να θέλω να σε αγγίξω και να 'σαι η φωνή που θα κινεί όταν το χέρι μου θα γράψει δύο τετράστιχα Τι πάει να πει πως νοιάστηκα αν πράγματι δεν μπόρεσα στιγμή να σε αγαπήσω; Άσε με να σου μιλήσω -επείγει- νιώθω πως η μορφή σου προσπαθεί απεγνωσμένα να διαφύγει [δίχως να σηκώνει λέξη] πριν εμφανιστεί ξανά σαν ένας θάνατος που όσα κι αν μου χάρισες αδίστακτα θα κλέψει και θα βλέπει όσα δε μπορώ να δω και θα γελάει, θα κάνει χάζι· μα θα ξέρω πως εκείνη η μορφή δεν θα είσαι εσύ: γιατί καθόλου δεν μου μοιάζει Δεν πειράζει… πάρε ενδύματα και ντύσου όπως θες αρκεί να είσαι πάντα η χαρά και το μαράζι γιατί όποιον πάρω δρόμο πάντα κάπου εκεί με βγάζει που μονάχα εσύ υπάρχεις Και που αν χαμογελάς νιώθω αυτάρκης όμως δεν χαμογελάς πλέον ποτέ [κι αυτό είναι θέμα] Χαμογέλασε και δώσε μου το πιο γλυκό σου ψέμα που δεν μου έδωσες ποτέ· ήσουνα πάντοτε αλήθεια μα τώρα είσαι αλλού και η απώλεια μου έγινε συνήθεια Ψάχνω δυο ώρες να βρω στίχο για το δεύτερο κουπλέ αν κάποτε είμασταν κομπλέ, τι να το κάνω; Ψάχνω δυο μήνες να βρω λόγο για να ζήσω όταν μια φωνή προτείνει άλλους δέκα να πεθάνω· δεν σε φτάνω, ξεφεύγεις, σε πιάνω, που είσαι; Μου ξορκίζεις τα σκοτάδια όταν με κοιτάς στα μάτια κι ακούμε τα κομμάτια που μου γέννησες και μου φωνάζουν «ζήσε» -τα τηλέφωνα όλα κλείσε αν ενοχλώ- Μου είπες να σ’ αφήσω μα το ξέχασα και λύγισα· μια κουβέντα μόνο πες μου! -δεν θέλω να σε δω, απλά ανησύχησα- [συγγνώμη] δεν ζητώ να αλλάξεις γνώμη: πες μου απλώς «είμαι καλά» και μείνε μόνη σου και πάλι κι άσε με σε αυτή την ζάλη έχω κάνει κεφάλι για να πληρώσω [που δεν μπόρεσα ποτέ κάτι καλύτερο να δώσω] θα πιω να επιβιώσω · να γλιτώσω από τη νόσο Ξέρω κι άλλους τρόπους να σωθώ όμως κανείς δεν μου ταιριάζει άμα δεν παραμιλούν το όνομα σου σαν χαράζει Μη σε νοιάζει, μου αρκεί που είσαι εκεί και που τα λέμε που και που και που δεν πρόκειται ποτέ να σε ξεγράψω όσος χρόνος κι αν περάσει [θα γράψω άλλους δύο στίχους και τελειώνω] Πες μου μόνο πριν σε αφήσω: Τι είναι το χειρότερο; Που φοβάμαι μην πεθάνεις ή που με ανάγκασες να ζήσω;